Γαϊδουράγκαθο -Άλλα Ονόματα: κουφάγκαθο, αγκάβατος, αγιάγκαθο, σίλυβο, γαλακταγκάθι, γυμαράγκαθο, αγκάθι.
Το γαϊδουράγκαθο είναι αυτοφυές στα βραχώδη, ξηρά και ακαλλιέργητα εδάφη της Ευρώπης, αλλά καλλιεργείται και ως καλλωπιστικό. Φύεται σε όλο τον κόσμο αλλά προτιμά τα μεσογειακά εύκρατα κλίματα.
Συναντάται κυρίως στην ύπαιθρο, σε ορεινές και πετρώδεις περιοχές αλλά και σε πεζοδρόμια ή στην άκρη της ασφάλτου, έχοντας την τάση να εμφανίζεται σε ανασκαμμένα ή διαταραγμένα εδάφη.
Είναι ισχυρό διετές φυτό, με στέλεχος που φτάνει μέχρι και 1,5 μ. ύψος, φύλλα λεία με μυτερά αγκάθια (που λέγεται ότι προστατεύουν το φυτό από τα φυτοφάγα ζώα), λαμπερό πράσινο χρώμα στην κάτω επιφάνεια και λευκές γραμμές στην πάνω. Τα κεφάλια των λουλουδιών του, ακτινικά συμμετρικά, βρίσκονται στα άκρα των βλαστών και έχουν χρώμα συνήθως μωβ, ροζ τριανταφυλλί, κίτρινο ή λευκό.
Από το γαϊδουράγκαθο χρησιμοποιούνται τα κεφάλια των ανθέων και οι σπόροι που συλλέγονται τους καλοκαιρινούς μήνες και αποθηκεύονται σε ζεστό μέρος. Μετά από λίγες μέρες, τα χτυπάμε και συλλέγουμε τους σπόρους. Θέλει καλοκαίρια ξηρά και εδάφη αμμώδη ή αργιλώδη, πλούσια σε άσβεστο.
Ο Θεόφραστος τον 4ο αιώνα π.Χ. το αναφέρει και το ονομάζει “Πτέρνιξ”. Στό “σίλυβον” αναφέρεται και ο Διοσκουρίδης στο έργο του “Περί Ύλης Ιατρικής” σαν επουλωτικό των πληγών. Από τα ελληνορωμαϊκά χρόνια το χρησιμοποιούσαν για την αποτοξίνωση του αίματος και την τόνωση του ήπατος.
Θεραπευτικές δράσεις και πώς χρησιμοποιούμε το γαϊδουράγκαθο
Σύμφωνα με έρευνες των τελευταίων δεκαετιών, η σιλυμαρίνη η οποία εντοπίζεται στους σπόρους του γαϊδουράγκαθου, έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα στη θεραπεία νοσημάτων του συκωτιού.
Στη Γερμανία, η ουσία αυτή χορηγείται για τη θεραπεία της κίρρωσης του ήπατος αλλά και της ηπατίτιδας με μεγάλη επιτυχία.
Παραδοσιακά το φυρό χρησιμοποιείτο για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και για να αυξήσει την παραγωγή γάλακτος στις λεχώνες.
Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για τις ασθένειες του συκωτιού αλλά και για την ανανέωση των κυττάρων του. Ηπατίτιδα, ίκτερος, καταπόνηση από κατάχρηση αλκοόλ ή από χημειοθεραπεία
Θεραπευτικές δράσεις και πώς χρησιμοποιούμε το γαϊδουράγκαθο
Στη Γερμανία, η ουσία αυτή χορηγείται για τη θεραπεία της κίρρωσης του ήπατος αλλά και της ηπατίτιδας με μεγάλη επιτυχία.
Παραδοσιακά το φυρό χρησιμοποιείτο για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και για να αυξήσει την παραγωγή γάλακτος στις λεχώνες.
Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για τις ασθένειες του συκωτιού αλλά και για την ανανέωση των κυττάρων του. Ηπατίτιδα, ίκτερος, καταπόνηση από κατάχρηση αλκοόλ ή από χημειοθεραπεία αντιμετωπίζονται από τη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική με το γαϊδουράγκαθο.
Χρησιμοποιείται για να αυξήσει την έκκριση και τη ροή της χολής από το ήπαρ και τη χοληδόχο κύστη, και επομένως μπορεί να χορηγηθεί σε όλα τα προβλήματα που συνδέονται με τη χοληδόχο κύστη.
Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες περιβαλλοντικές τοξίνες.
Έχει αντικαρκινική, νευροπροστατευτική και καρδιοπροστατευτική δράση.
Αυξάνει τη ροή των γαστρικών υγρών που ανακουφίζουν τη δυσπεψία και τους πονοκεφάλους που συνδέονται με τη συμφόρηση των οργάνων αποτοξίνωσης.
Λέγεται ότι η επίδραση του γαϊδουράγκαθου στα νεφρά «καθρεφτίζει την επίδραση του βοτάνου στο ήπαρ». Είναι πολλά υποσχόμενο όσον αφορά την αναγέννηση των κυττάρων των νεφρών και αποδεικνύεται χρήσιμο ακόμη και σε ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση.
Διαθέτει αντιιικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης.
Ανακουφίζει από την καταρροή και την πλευρίτιδα.
Με πληροφορίες από wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου